همام که با روحي سرشار از صفا و پاکي، خود را در کنار اقيانوس علم، تقوا، فضيلت و عينيت علمي و عملي قرآن ناطق «امير مومنان عليه‏السلام مي‏ديد، تنها به شنيدن اين چند جمله‏ي کوتاه، هر چند پرمحتوا قناعت نکرد و از مولا تقاضا کرد که وي را از چشمه‏ي زلال فيض امامت مطلقه، سيرآب نمايد! با توجه به اينکه دلهاي آماده و شايسته‏ي معرفت را نبايد از فيض الهي که بيانگر آن، زبان امامت و ولايت مطلقه است محروم نمود و اينکه «ان هذه القلوب اوعيه فخيرها اوعاها»: دلها ظرف و محل جمع‏آوري علوم و اعتقادات است، پس پرخيرترين و بهترين آنها، دلهايي است که فراگيري و گستره‏ي زيادتر داشته باشد. از اينرو مولا به تفصيل صفات پويندگان راه حق و دلباختگان جمال احديت، پرداخت. به هر حال بحث درباره‏ي متقين و به ويژه صفات جمال و جلال آنهاست که از واژه‏ي تقوا نشات گرفته است، بدين جهت نخست از تقوا و مشتقات آن سخن گفته، سپس به شرح خطبه خواهيم پرداخت. [ صفحه 42]