«في الزلازل وقور» واژه‏ها زلزال. لرزيدن و جنبانيدن. «الزله: في الاصل، استرسال الرجل من غير قصد. و قيل: للذنب من غير قصد، تشبيها بزله الرجل.»: زلت: لغزيدن و گناهي که بي‏توجه و قصد انجام شود را لغزش گويند. تزلزل، دلهره، اضطراب و استقامت از دست دادن است. وقور: آهستگي، بردباري، حليم. ترجمه: پرواپيشه، در شدائد و مشکلات، خونسرد و آرام است. شرح: بحراني گويد: [ صفحه 461] «وکني بها عن الامور الالعظام و الفتن الکبار المستلزم لاضطراب الالقلوب». اين عبارت، کنايه از حوادث بزرگ و فتنه‏هايي است که دلها را به اضطراب مي‏کشد و آدميان در مقابل اين امور هولناک و وحشت‏آور، خود را گم مي‏کنند و به هراس مي‏افتند، اما پرواپيشه با الهام از ملکه‏ي شجاعت و پردلي، هرگز هراس به خود راه نداده و در آن تيره‏راهي، راه خود را شناخته و با آهستگي و آرامي به مقصد نزديک مي‏شوند. در حوادث هولناک و فتنه‏هاي پراضطراب، ايمان را از گزند حوادث حفظ نمودن، خاص اهل تقوا و فضيلت است که با اتکاي به ذکر خدا: «الا بذکرالله تطمئن القلوب» ذکر خدا آرامش‏بخش دلهاست و کشتي ايمان را، به ساحل نجات رهبري مي‏کند. در مقابل، افراد فاقد ايمان و عقيده‏ي استوار، در برابر سيل حوادث، آرامش خود را از دست داده و مانند کشتي طوفان زده، در درياي دنيا، خود تسليم امواج طوفنده نموده و هر لحظه، به رنگي و هر روز نمايشي تازه آغاز مي‏کنند، به اين دليل که آرامش و ثباتي در آنها وجود ندارد.