«في الزلازل وقور»
واژهها
زلزال. لرزيدن و جنبانيدن.
«الزله: في الاصل، استرسال الرجل من غير قصد. و قيل: للذنب من غير قصد، تشبيها بزله الرجل.»: زلت: لغزيدن و گناهي که بيتوجه و قصد انجام شود را لغزش گويند. تزلزل، دلهره، اضطراب و استقامت از دست دادن است. وقور: آهستگي، بردباري، حليم.
ترجمه: پرواپيشه، در شدائد و مشکلات، خونسرد و آرام است.
شرح: بحراني گويد:
[ صفحه 461]
«وکني بها عن الامور الالعظام و الفتن الکبار المستلزم لاضطراب الالقلوب».
اين عبارت، کنايه از حوادث بزرگ و فتنههايي است که دلها را به اضطراب ميکشد و آدميان در مقابل اين امور هولناک و وحشتآور، خود را گم ميکنند و به هراس ميافتند، اما پرواپيشه با الهام از ملکهي شجاعت و پردلي، هرگز هراس به خود راه نداده و در آن تيرهراهي، راه خود را شناخته و با آهستگي و آرامي به مقصد نزديک ميشوند.
در حوادث هولناک و فتنههاي پراضطراب، ايمان را از گزند حوادث حفظ نمودن، خاص اهل تقوا و فضيلت است که با اتکاي به ذکر خدا: «الا بذکرالله تطمئن القلوب» ذکر خدا آرامشبخش دلهاست و کشتي ايمان را، به ساحل نجات رهبري ميکند.
در مقابل، افراد فاقد ايمان و عقيدهي استوار، در برابر سيل حوادث، آرامش خود را از دست داده و مانند کشتي طوفان زده، در درياي دنيا، خود تسليم امواج طوفنده نموده و هر لحظه، به رنگي و هر روز نمايشي تازه آغاز ميکنند، به اين دليل که آرامش و ثباتي در آنها وجود ندارد.
|