«و في المکاره صبور» واژه‏ها «قيل الکره و الکره واحد، نحو: الضعف و الضعف و قيل: الکره المشقه التي تنال الانسان من خارج فيما يحمل عليه باکراه و الکره مامن يناله من ذاته و المکاره جمع مکره او مکروه.»: فرق بين کره با فتح و کره با ضمه، اين است که کره سختي و مشقتي است که از خارج به انسان تحميل مي‏شود و کره با ضمه، آن چيزي است که از ذات خودشان نشات گرفته است. مکاره: جمع کره و مکرهه، ناپسندها، مکروهات، رنجها و سختيها. ترجمه: پرواپيشه در برابر ناگواريها، شکيبا و بردبار است. شرح: يعني پرواپيشه در برابر ناگواري، سختيها و رنجها بردبار است، چه سختي که از خارج به او تحميل شود و يا عملي که ذاتا مورد کراهت اوست به اين معنا که [ صفحه 465] روح نيرومند و پرتوان او، بر شدايد و سختيها، هر چند که توان‏فرسا باشد، غالب شده و وعده‏ي الهي در برابر شکيبان و صابران، در حق خود تحقق مي‏دهد و يا آنکه در برابر ناپسنديها و مکروهات استقامت نموده و رفتاري ناپسند، از او سر نمي‏زند. بحراني گويد: اين صبر و شکيبايي او در برابر مکاره، دليل بر همت والاي او از حالات و تعلقات دنيا و امور دنيوي است. پيش از اين شکيبايي پرواپيشگان در مجموعه‏ي عمر، به تفصيل بحث شد که با اينجا در ارتباط اجمال و تفصيل است، با اين تفاوت که در آنجا سخن از شکيبايي آنها برابر ناملايمات روزگار و زمان بود و در اينجا بحث از سختيهاي تحميلي است که علاوه بر سختيهاي زمانه به آنها مي‏رسد. در اينجا با اختيار به استقبال سختيها مي‏رفتند و در آنجا اگر سختي و يا مکروهي به آنها برسد، صابر و شکيبايند. در آنجا زحمت از خود برخاسته را تحمل مي‏کنند و در اينجا زحمت از غير رسيده را تحمل مي‏نمايند و درس بزرگواري و علو همت را به ديگران مي‏آموزد، تا داوران حقيقت‏جو، شخصيت مردان الهي را از قدرتمندان پوشالي، جدا ساخته و درباره‏ي هر يک از آنها به حق داوري نمايند.