مولاي متقيان روحي له الفدا سخن را آغاز نموده ولي سربسته و کوتاه، فرمود: «يا همام اتق الله و احسن فان الله مع الذين اتقوا و الذين هم محسنون» سخن از قرآن کريم نشات گرفت، تا شنونده بداند که منبع فيض و حلال همهي مشکلات، کلام خداوند متعال است و مواعظ، حکم، کنيه، اشاره، انذار، بشارت، همه و همه در اين برنامه
[ صفحه 41]
تشريع آسماني منطوي است:
اي «همام! راه تقوي و صيانت نفس را پيش گير و اختيار کن، تا خداوند تو را نصرت عطا فرمايد، چرا که خداوند امدادهاي غيبي خود را بر متقين و نيکوکاران اعطاء مينمايد». اين جملهي کوتاه ولي مالامال از معنا، پرمحتوا، هدايتکننده، ارشادگر و جلادهندهي دل با آن همه گستردگي معنوي، خواستهي همام را برآورده نکرد «فلم يقنع بهذا لقول حتي عزم عليه».
|