زماني که آثار موت بر امام حسن عليه‏السلام ظاهر شد حضرت امام حسين عليه‏السلام و اهل بيت را احضار فرمود و همگي را به تقوي و صلاح وصيت فرمود. بعد روي مبارک به امام حسين عليه‏السلام نمود و فرمود: اي برادر وصيت من به شما اين است که بعد از تجهيز و تکفين مرا به روضه جدم محمد مصطفي صلي الله عليه و آله و سلم ببريد تا با وي تجديد عهد نمايم بعد از آن بر سر قبر جده‏ام فاطمه عليهاالسلام بنت اسد برده و در همان حدود دفن کنيد. اي برادر زماني که مرا به روضه جدم خواهيد برد گروهي از مفسدان گمان مي‏کنند که [ صفحه 49] مي‏خواهيد مرا نزديک آن حضرت دفن کنيد و با شما نزاع و مشاجره فراواني مي‏کنند. وصيت من به شما اين است که خشم و غضب آن‏ها را با آب حلم فرونشانيد.و سعي شما بر آن باشد که بدون مقاتله ماجرا تمام شود. امام حسين عليه‏السلام به وصيت برادر بزرگوارش عمل نمود و بعد از غسل امام حسن عليه‏السلام را به روضه جدش پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم برد و مقابل روضه مقدسه قرار داد تا تجديد پيمان نمايد. مروان ابن حکم پليد با گروه زيادي از بني‏اميه آمدند و درصدد مقاتله و درگيري برآمدند و گفتند: عثمان در اقصاي مدينه دفن شده و شما مي‏خواهيد که حسن را نزديک پيامبر دفن کنيد محال است اين اتفاق بيفتد در اين هنگام عايشه نيز به آنها پيوست و گفت: مي‏خواهيد حسن را در خانه من دفن کنيد. هرگز نمي‏گذارم کسي را که در نزد من دشمن‏ترين است در خانه‏ام دفن شود. [1] و عايشه اظهار دشمني و عناد فراوان نمود. عبدالله بن عباس گفت: اي مردم دست از اين عناد و دشمني برداريد ما صاحب خود را در اين جا دفن نمي‏کنيم و او آگاه‏تر از شما به حرمت جد بزرگوارش بود و ما را وصيت فرموده است که او را در بقيع دفن نمائيم و بعد ابن‏عباس به عايشه گفت: اي دختر ابي‏بکر چگونه است که روزي به شتر سوار شدي و با اميرالمؤمنين عليه‏السلام محاربه نمودي و امروز بر استر نشسته‏اي و فرزند رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را از زيارت جدش منع مي‏کني و اگر بعد [ صفحه 50] از اين زنده بماني حتما سوار فيل خواهي شد و تباهي و فساد بسيار خواهي کرد. و سپس حضرت را بردند و در بقيع دفن نمودند. [ صفحه 51] علم خويش را به مردم بياموز، و علم ديگران را فراگير، در اين صورت، دانسته‏ها را انفاق کرده‏اي و ندانسته‏ها را ياد گرفته‏اي.