ابوذر غفاري رحمه الله مي‏گويد: در حضور رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم بودم که ديدم آن حضرت امام حسن و امام حسين عليهماالسلام را مي‏بوسيد و مي‏فرمود: من احب الحسن و الحسين و ذريتهما مخلصأ لم تلفح النار وجهه، و لو کانت ذنوبه بعدد رمل عالج، الا ان يکون ذنبا يخرجه من الايمان. هر کس حسن و حسين و فرزندان آن‏ها از روي اخلاص دوست داشته باشد آتش جهنم چهره‏ي او را نمي‏سوزاند، اگر چه گناهانش به اندازه‏ي ريگهاي بيابان باشد، مگر آن که داراي گناهي باشد، که موجب خروج او از ايمان گردد [1] .