راوي گويد: روزي امام حسن و امام حسين عليهماالسلام سطري خط نوشتند و به سوي جد خويش آمده و به آن حضرت نشان دادند تا در ميان آنها قضاوت نمايد. پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مدتي به نوشته‏ي آنها نگاه فرمود، به دليل اينکه نمي‏خواست دل يکي از آنها را بشکند به آنها فرمود: اي حبيبان من؛ [ صفحه 52] من درس نخوانده‏ام و خط را نمي‏شناسم، به سوي پدر خويش برويد تا ميان شما قضاوت نمايد و ببيند که کدام يک از شما خطش زيباتر است. آنها به همراه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به منزل حضرت فاطمه عليهاالسلام وارد شدند. وقتي آنها به سوي اميرالمؤمنين عليه‏السلام آمدند، پدرشان در حال آنها تأمل نمود، و دلش به حال آنها سوخت چون نمي‏خواست يکي از آنها ناراحت شوند. به همين جهت، به آنها فرمود: به سوي مادر خود برويد تا ميان شما قضاوت کند. آنها به سوي حضرت زهرا عليهاالسلام آمدند و آنچه را که نوشته بودند به او نشان دادند و فرمودند: اي مادر؛ جد بزرگوار ما، به ما امر کرد تا خطي بنويسيم، که هر کدام خطش زيباتر باشد او قوي‏تر است. ما خط نوشتيم و به او نشان داديم، ما را نزد پدرمان فرستاد، پدر نيز ما را به نزد شما روانه کرد. حضرت فاطمه‏ي زهرا عليهاالسلام کمي به فکر فرو رفت و متوجه شد که جد و پدرشان نخواستند دل آنها را بشکنند، به همين دليل فرمود: اي نور چشمانم؛ من گردنبند خود را پاره مي‏کنم و آن بر سر شما مي‏ريزم، هر کدام از شما که از لؤلؤهاي گردنبند بيشتر بردارد، خط او زيباتر و قدرت او بيشتر است. راوي گويد: گردنبند حضرت فاطمه‏ي زهرا عليهاالسلام هفت دانه لؤلؤ داشت. حضرت برخاست و گردنبند خويش را پاره کرد و بر سر آنها ريخت. امام حسن و امام حسين عليهماالسلام هر کدام سه دانه برداشتند، يکي از دانه‏هاي باقي ماند که هر کدام مي‏خواستند آن را بردارند. خداوند به جبرئيل امر فرمود تا به زمين آيد و آن گوهر را با بال خويش دو قسمت نمايد، که هر کدام از آنها نصفي را بردارند تا دل هيچ کدام از [ صفحه 53] آن دو بزرگوار غمگين نشود. آنگاه جبرئيل عليه‏السلام در مدت يک چشم به هم زدن به زمين فرود آمد، و لؤلؤ را دو نصف کرد، و هر کدام نصفي را برداشتند [1] .