مرحوم ابن شهر آشوب در کتاب «مناقب» مي‏گويد: حال امام حسن عليه‏السلام چنين بود که هرگاه وضو مي‏گرفت بندهاي بدنش مي‏لرزيد، و رنگ مبارکش زرد مي‏شد، وقتي علتش را از آن حضرت سؤال کردند، فرمود: حق علي کل من وقف بين يدي رب العرش أن يصفر لونه و ترتعد مفاصله. سزاوار است هر کس که در پيشگاه الهي حضور پيدا مي‏کند، لرزه بر اندامش افتد، و رنگش زرد گردد. و همچنين آن حضرت هنگامي که به کنار مسجد مي‏رسيد، سر خود را به سوي آسمان بلند مي‏کرد و مي‏گفت: الهي؛ ضيفک ببابک، يا محسن؛ قد أتاک المسي‏ء، فتجاوز عن [ صفحه 82] قبيح ما عندي بجميل ما عندک يا کريم. پروردگارا؛ ميهمان تو در خانه‏ات ايستاده است، اي نيکوکار، بنده‏ي گناهکاري نزد تو آمده است، به خوبي‏هاي خودت از بدي‏ها و زشتي‏هاي من درگذر، اي بزرگوار بخشنده [1] .