امام باقر عليه‏السلام مي‏فرمايد؛ رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: شبي که به معراج رفتم، خداوند عزوجل به من وحي فرمود: يا محمد؛ چه کسي را در زمين از امتت به جاي خود گذاشتي؟ - در حالي که خدا داناتر بود -، گفتم: اي پروردگارم؛ برادرم را. خداوند فرمود: علي بن ابي‏طالب را. گفتم: آري، اي پروردگار من. سپس فرمود: اي محمد؛ به درستي به اهل زمين نگاه نمودم به اطلاع کامل، پس تو را براي ذکر و ياد خودم انتخاب نمودم. به ياد تو هستم مگر اينکه تو هم به ياد من هستي، من محمود هستم و تو محمد. دوباره نگاه کردم به اهل زمين با اطلاع کامل، و از آنها علي بن [ صفحه 14] ابي‏طالب را انتخاب کردم و او را وصي و جانشين تو قرار دادم. تو سيد و بزرگ پيامبران هستي و علي سيد و بزرگ جانشينان آنها. من اسم او را از اسم خود گرفتم. من أعلي هستم و او علي. اي محمد؛ اني خلقت عليا و فاطمة و الحسن و الحسين و الأئمة من نور واحد، ثم عرضت ولايتهم علي الملائکة، فمن قبلها کان من المقربين و من جحدها کان من الکافرين. يا محمد؛ لو أن عبد من عبادي، عبدني حتي ينقطع، ثم لقيني جاحدا لولايتهم أدخلته ناري. اي محمد؛ همانا من؛ علي و فاطمه و حسن و حسين و امامان بعد از او (عليهم‏السلام) را از يک نور آفريدم. بعد از آن، ولايت و دوستي آنها را بر همه‏ي فرشتگان عرضه نمودم. فرشتگاني که ولايت و دوستي آنها را پذيرفتند از نزديکترين آنها به من شدند و کساني نپذيرفتن از کافران شدند. اي محمد؛ اگر بنده‏اي از بندگانم مرا عبادت کند تا اينکه نفسش قطع شود، و مرا ملاقات کند در حالي که ولايت و دوستي آنها را نداشته باشد او را بر آتش داخل مي‏کنم. سپس پروردگارم به من فرمود: اي محمد؛ آيا دوست داري آنها را ببيني؟ گفتم: آري. فرمود: از آنجا که هستي جلوتر بيا. من قدمي پيش رفتم در حالي که علي بن ابي‏طالب و حسن و حسين و علي بن الحسين و محمد بن علي و جعفر بن محمد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي بن محمد و حسن بن علي و حجة بن الحسن (عليهم‏السلام) را ديدم، او - حضرت مهدي عليه‏السلام - در وسط آنها ايستاده و مانند ستاره‏اي مي‏درخشيد. در آن حال به خداوند عرض کردم: اي پروردگار من؛ اين‏ها چه [ صفحه 15] کساني هستند؟ فرمود: اينان امامان بعد از تو هستند و آن ايستاده، قيام کننده‏ي من است. کسي است که حلال مي‏کند حلال مرا، و حرام مي‏کند حرام مرا، و از دشمنانم انتقام مي‏گيرد. يا محمد؛ أحببه فأني أحبه و من احب من يحبه. اي محمد؛ او را - حضرت مهدي عليه‏السلام - دوست بدار که همانا من او را دوست مي‏دارم و دوست مي‏دارم کسي را که او را دوست بدارد. [1] .