در آخرين لحظات زندگي شريف امام مجتبي عليه‏السلام، برادر بزرگوارش [ صفحه 104] حضرت سيدالشهداء عليه‏السلام که در کنارش بود فرمود: اي برادر جان؛ مي‏خواهم حال تو را در وقت احتضار بدانم. امام حسن عليه‏السلام فرمود: از رسول خدا شنيدم که مي‏فرمود: تا زماني که روح در بدن ما مي‏باشد عقل از ما جدا نمي‏شود. - سکرات مرگ در ما اثر ندارد - پس دست خود را به دستم بده تا زماني که فرشته مرگ را مشاهده کردم دست تو را مي‏فشارم، حضرت سيدالشهداء عليه‏السلام دست خود را دست ايشان نهاد. بعد از اندک زماني امام حسن عليه‏السلام دست برادر را فشار داد. امام حسين عليه‏السلام که گوش خود را نزديک دهانش برده بود شنيد که مي‏فرمايد: آن فرشته به من مي‏گويد بشارت باد تو را که حق تعالي از تو راضي است و جد بزرگوارت شفيع روز جزا مي‏باشد [1] . زهر جفا نمود تو را آب خوشگوار از بس که تلخ کامي و بي‏تاب و پر تبي‏ از ساغر ازل نگرفته است تا ابد چون ساغر تو هيچ ولي مقربي‏ آري بلا به مرتبه‏ي قرب اولياست‏ واندر بساط قرب نبود از تو اقربي‏ گردون شود نگون و رخ مهر و مه سياه‏ کافتاده در لحد، چو تو تابنده کوکبي‏ نشنيدم نشاني تير ستم شود جز نعش نازنين تو در هيچ مذهبي [2] . [ صفحه 107]