هنگامي که سيده‏ي نفيسه عليهاالسلام در مصر ساکن شد، در همسايگي خانه‏ي ايشان دختر نابينائي از جهودان زندگي مي‏کرد، روزي جناب نفيسه مشغول وضو گرفتن بود که آن دختر به خانه آن بزرگوار آمد و دست برده از آب وضو آن بزرگوار برداشت و بر چشمان خود کشيد، به قدرت پروردگار ديده‏اش بينا و روشن شد [1] .