دو نماز دو رکعتي است (مجموعا چهار رکعت) که در هر کدام حمد و سوره‏اي خوانده مي‏شود و در هر رکعت پس از سوره (قبل از رکوع) پانزده مرتبه تسبيحات اربعه [1] خوانده مي‏شود. در رکوع نيز همراه ذکر رکوع همين تسبيحات، ده مرتبه و پس از رکوع (قبل از سجود و در حالت ايستاده)، ده مرتبه و در سجده همراه ذکر سجده، ده مرتبه و پس از سجده اول (بين دو سجده)، ده مرتبه و در سجده دوم همراه ذکر سجده، ده مرتبه و پس از سجده دوم، ده مرتبه خوانده مي‏شود که مجموعا در هر رکعت، هفتاد و پنج مرتبه و در تمام چهار رکعت، سيصد مرتبه مي‏شود». مرحوم شيخ طوسي قدس سره روايت مي‏کند که مفضل بن عمر (از شيعيان و راويان جليل القدر) گفت: ديدم امام صادق عليه‏السلام نماز جعفر خواند و پس از آن دست‏ها را بلند کرد و به اندازه‏ي يک نفس «يا رب يا رب» گفت؛ سپس به اندازه‏ي يک نفس «يا رباه يا رباه»، بعد به اندازه‏ي يک نفس «رب رب»، سپس به اندازه‏ي يک نفس «يا الله يا الله»، بعد به اندازه‏ي [ صفحه 195] يک نفس «يا حي يا حي»، سپس به اندازه يک نفس «يا رحيم يا رحيم»، بعد به اندازه‏ي يک نفس «يا رحمن يا رحمن»، سپس هفت مرتبه «يا أرحم الراحمين» گفت و پس از آن، اين دعا را خواند: اللهم اني أفتتح القول بحمدک و أنطق بالثناء عليک و أمجدک و لا غاية لمدحک و أثني عليک و من يبلغ غاية ثنائک و أمجدک [أمد مجدک] وأني لخليقتک کنه معرفة مجدک و أي زمن لم تکن ممدوحا بفضلک موصوفا بمجدک عوادا علي المذنبين بحلمک تخلف سکان أرضک عن طاعتک فکنت عليهم عطوفا بجودک جوادا بفضلک عوادا بکرمک يا لا اله الا أنت المنان ذو الجلال و الاکرام. خدايا! همانا من به ستايش تو سخن آغاز مي‏کنم و زبان به ثناي تو مي‏گشايم و تو را به بزرگواري مي‏ستايم؛ در حالي که نهايتي براي ستايش تو نيست و تو را ثنا مي‏گويم و کيست که به نهايت ثناي تو برسد و تو را به بزرگواري مي‏ستايم، و براي آفريده‏ي تو کجا توان رسيدن به کنه شناخت بزرگواري‏ات خواهد بود، و چه زماني بود که مدح شده به فضل و موصوف به بزرگواري و روي آورنده به گناهکاران، با بردباري‏ات نبوده‏اي؟ ساکنان زمينت از فرمانبرداري‏ات سر مي‏پيچند؛ ولي به سبب بخشش‏گري‏ات بر آن‏ها بسيار مهرباني و به خاطر فضلت بر آن‏ها بخششگري و به کرمت، بر آن‏ها بسيار روي آورنده‏اي. اي که معبودي نيست جز تو که بسيار صاحب منت و شکوه و بخششي؛ سپس فرمود: «اي مفضل! هرگاه حاجت مهمي به درگاه الهي داشتي، اين نماز را بگزار و اين دعا را بخوان و حاجت خود را بخواه که برآورده مي‏شود؛ ان شاء الله تعالي» [2] . چند تذکر - اين نماز را در هر وقتي از شبانه روز و در سفر و وطن مي‏توان خواند و بهترين [ صفحه 196] اوقات آن پيش از ظهر جمعه است. همچنين در شب نيمه شعبان نيز تأکيد شده است. - در اين نماز، هر سوره‏اي را مي‏توان خواند؛ ولي بهتر است در رکعت اول پس از سوره «حمد» سوره «زلزال (زلزله)» و در رکعت دوم سوره‏ي «عاديات» و در رکعت سوم سوره‏ي «نصر» و در رکعت چهارم سوره‏ي «توحيد» خوانده شود [3] . - هنگامي که انسان براي انجام کاري عجله دارد مي‏تواند چهار رکعت نماز بدون تسبيحات اربعه (مانند نماز صبح) بخواند و پس از آن در حين انجام کارش سيصد مرتبه تسبيحات اربعه بگويد. همچنين اگر کار ضروري دارد مي‏تواند دو رکعت نماز را به طور کامل بخواند و پس از انجام کارش، دو رکعت ديگر را به جا آورد. - نماز جعفر طيار را مي‏توان به جاي چهار رکعت از نمازهاي نافله شبانه روز قرار داد. - پيش از رکوع رکعت دوم و چهارم نماز جعفر، قنوت مستحب است. - مستحب است در سجده آخر نماز پس از تسبيحات گفته شود: يا من تعطف بالمجد و تکرم به يا من لا ينبغي التسبيح الا له يا من أحصي کل شي‏ء علمه يا ذا النعمة و الطول يا ذا المن و الفضل يا ذا القدرة و الکرم أسألک بمعاقد العز من عرشک و بمنتهي الرحمة من کتابک و باسمک الأعظم الأعلي و بکلماتک التامات أن تصلي علي محمد و آل محمد و... (ذکر حاجت) [4] . اي آن که رداي بزرگواري در برگرفت و به آن عزت يافت! اي آن که ستايش جز او را نشايد! اي آن که دانشش همه چيز را فراگرفته است. اي صاحب نعمت و بخشايش! اي صاحب احسان و فضل! اي صاحب توانايي و بخشش! از تو مي‏خواهم به جايگاه‏هاي عزت عرشت و نهايت رحمت کتابت و به اسم اعظم و بلند مرتبه‏ات و به کلمه‏هاي کاملت که بر محمد و خاندان محمد درود فرستي و.... [ صفحه 199]