يا مولاي يا أباالحسن يا مولاي أيها الرضا أتيتک زائرا و أشهد أنک خير مزور بعد آبائک و أفضل مقصود و أشهد أن من زارک فقد وصل رسول الله صلي الله عليه و آله و أبهج فاطمة سيدة نساء العالمين عليها السلام و نال من الله الفوز العظيم فلا جعله الله آخر العهد من زيارتک و اتيان مشهدک و رزقني العود ثم العود اليک آمين رب العالمين [1] . اي مولاي من اي اباالحسن! اي مولاي من اي رضا! به زيارتت آمدم و گواهي مي‏دهم که پس از پدرانت بهترين زيارت شده، و برترين قصد شده‏اي و گواهي مي‏دهم که هرکس تو را زيارت کند، با رسول خدا که خدا بر او و خاندانش درود فرستد، پيوند برقرار و فاطمه، سرور بانوان جهانيان که سلام بر او باد، را مسرور کرده و از جانب خدا به رستگاري بزرگ دست يافته است؛ پس خدا اين [زيارت] را آخرين ميثاق از زيارت تو و آمدن به زيارتگاهت قرار ندهد، و بازگشتن و سپس [بازهم] بازگشتن به سويت را روزي‏ام کند. آمين اي پروردگار جهانيان!