هنگام وداع، نزد ضريح، رو به قبر شريف و پشت به قبله ايستاده، بگو: [ صفحه 222] السلام عليک يا أمين الله في أرضه و حجته علي خلقه و خازن علمه و موضع سره و باب أمره و نهيه و صراطه المستقيم سلام مودع لا سئم و لا قال و لا مال و رحمة الله و برکاته. اللهم صل علي محمد و آل محمد و اجعل غدونا مقرونا بالتوکل عليک و رواحنا عنک موصولا بالنجاح منک و دعائنا لک مقرونا بحسن الاجابة و خضوعنا بين يديک داعيا الي رحمتک و اعترافنا بذنوبنا شفيعا الي عفوک و ارزقنا العود الي زيارته ثم العود اليه برحمتک يا أرحم الراحمين. اللهم لا تجعله آخر العهد منا لزيارة سيدنا و امامنا المفروض طاعته علينا و ارزقنا زيارته أبدا ما أبقيتنا انک ذو الفضل العظيم و المن الجسيم و صلي الله علي سيدنا محمد و آله طاهرين [1] . سلام بر تو اي امانتدار خدا در زمين او و حجت او بر آفريدگانش و گنجينه‏دار دانشش و جايگاه سرش و درگاه امر و نهيش و راه راست او! سلام وداع کننده‏اي که نه به ستوه آمده است و نه خصومتي دارد و نه منزجر است و رحمت خدا و برکت‏هايش بر شما باد! خدايا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست و صبحگاه ما را همراه توکل بر تو و شامگاهمان را پيوسته با رستگاري از جانب تو و دعاي ما را همراه اجابت نيکو و فروتني ما در مقابلت را دعوت کننده‏ي به رحمتت و اعتراف ما به گناهان خود را شفيع عفوت قرار ده و بازگشت به زيارت او را نصيب ما کن؛ و سپس (باز هم) بازگشت به سوي او (را روزيمان کن) که مهرباني‏ات مهربان‏ترين مهربانان! خدايا! اين (زيارت) را آخرين ميثاق از زيارت سرور و پيشوايان که فرمانبرداريش بر ما واجب است، قرار مده و زيارتش را تا زنده نگاهمان داشته‏اي پيوسته روزي‏مان کن که همانا تو صاحب بخشش بزرگ و عطاي سترگ هستي و خدا بر سرور ما محمد و خاندان پاکش درود فرستد. [ صفحه 223]

[1] تحفة الزائر، فصل 4( در بيان فضيلت زيارت...)، ص 425.