پس از زيارت به نيابت، بر يک يک امامان: سلام داده؛ سپس دو رکعت نماز بخواند و پس از فراغ از نماز، به سجده رفته، در سجده بگويد: اللهم لک صليت يا رب و لک رکعت و لک سجدت لأنه لا ينبغي الصلاة الا لک لأنک أنت الله رب العالمين. اللهم و قد جعلت ثواب صلاتي و سلامي و زيارتي هذه و هاتين الرکعتين هدية مني خدايا! براي تو نماز گزاردم اي پروردگارم! و براي تو رکوع کردم و براي تو سجده انجام دادم؛ چرا که نماز، جز تو را نشايد؛ زيرا تويي خدا که پروردگار جهانياني. خدايا! پاداش اين نماز و سلام و زيارتم و اين دو رکعت را هديه‏اي از جانب من [ صفحه 232] الي... (اسم آن شخص) فتقبل ذلک مني و أجزني عليه خير الجزاء برحمتک يا أرحم الراحمين انک علي کل شي ء قدير [1] . براي... [اسم شخص] قرار دادم؛ پس آن را از من بپذير و به سبب آن پاداشم ده به بهترين پاداش به مهرباني‏ات اي مهربان‏ترين مهربانان! به راستي تو بر همه چيز توانايي.

[1] همان، باب 24( ما يقول الزائر عن أخيه تطوعا)، ص 211؛ المزار الکبير، القسم السادس، باب 2( ما يقول الزائر عن غيره)، ص 597.