فقيه و محدث جليل القدر، فضل بن حسن بن فضل، ملقب به أمين الدين و أمين الاسلام در حدود سال 468 ق متولد شد. به احتمال قوي، او را به جهت منسوب بودنش به تفرش که معرب آن، طبرس است، طبرسي مي‏گفته‏اند. او در تفسير، فقه، حديث، رجال، لغت و علوم رياضي متبحر بود و شعر نيز مي‏سرود. بيست و پنج سال آخر عمر خود را در سبزوار زندگي کرد و در همان شهر و در مدت شش سال تفسير عظيم و گرانقدر مجمع البيان را نوشت که قرن‏ها است از بهترين تفسيرها شناخته شده و مورد توجه بزرگان و دانشمندان است. او به جز اين اثر، صاحب بيش از بيست کتاب است که ده کتاب از آن‏ها در تفسير قرآن است. بزرگاني همچون قطب‏الدين راوندي و ابن‏شهر آشوب از شاگردان او به شمار مي‏روند. وي در هشتاد سالگي در گذشت. پيکر پاکش را به مشهد آوردند و حوالي حرم مطهر دفن کردند [1] . محل دفن: باغ رضوان واقع در حاشيه فلکه حضرت (بين خيابان طبرسي و خيابان شيرازي). [ صفحه 40]