اين عالم عابد و عارف در نيمه ذي القعده سال 1279 ق در اصفهان متولد شد. از آن جا که سال‏هايي از اواخر عمر شريفش را در روستايي در اطراف مشهد به نام نخودک سپري کرد، گاهي از او به شيخ حسنعلي نخودکي تعبير مي‏شود. پدرش مرحوم ملاعلي اکبر، مردي پرهيزگار و با عظمت، و از ارادتمندان يکي از اولياي خدا به نام حاج محمد صادق تخت پولادي بود. مرحوم شيخ حسنعلي از کودکي با راز و نياز سحرگاه خو گرفت و شب‏ها را به عبادت و ذکر سپري مي‏کرد. او از هفت سالگي تحت تربيت استاد پدر خود، مرحوم حاج محمد صادق تخت پولادي قرار گرفت و مقام‏هاي عالي عرفاني را پيمود. در علوم حوزوي نيز از استادان بزرگواري همچون مرحوم آخوند کاشي و ميرزا جهانگيرخان قشقايي بهره برد و پس از چند بار سکونت در اصفهان، مشهد و نجف، سرانجام در سال 1329 ق به مشهد مقدس عزيمت کرد و تا پايان عمر شريفش مقيم سرزمين مبارک خراسان گرديد. وي در عين انجام عبادات سنگين و طولاني، اوقات خود را وقف رسيدگي به حوائج مردم مي‏کرد و در اين باره کرامات بسياري از او آشکار شد. سرانجام، آن عالم عارف، صبح روز يکشنبه هفدهم شعبان 1361 ق در سن هشتاد و دو سالگي به سراي باقي رحلت نمود و در حرم مطهر دفن شد [1] . محل دفن: صحن انقلاب (عتيق)، کنار ايوان عباسي. [ صفحه 45]