قال الرضا عليه‏السلام: «و الله ما منا الا مقتول شهيد». فقيل له: «فمن يقتلک يابن رسول الله؟» قال: «شر خلق الله في زماني يقتلني بالسم ثم يدفنني في دار مضيقة و بلاد غربة. ألا! فمن زارني في غربتي کتب الله عزوجل له أجر مأة ألف شهيد و مأة ألف صديق و مأة ألف حاج و معتمر و مأة ألف مجاهد و حشر في زمرتنا و جعل في الدرجات العلي من الجنة رفيقنا» [1] . امام رضا عليه‏السلام فرمود: «به خدا قسم! هيچ يک از ما (امامان) نيست، مگر اين که کشته و شهيد مي‏شود». به حضرت گفته شد: «اي فرزند رسول خدا! چه کسي تو را مي‏کشد» فرمود: «بدترين خلق خدا در زمان من، مرا با سم مي‏کشد؛ سپس در خانه‏اي ناگوار و سرزمين غربت دفن مي‏کند. آگاه باشيد هرکس مرا در غربتم زيارت کند، خداي با عزت و با شوکت براي او پاداش صد هزار شهيد و صد هزار انسان راستين و صد هزار حاجي و عمره‏گزار و صد هزار جهادکننده را مي‏نويسد و در زمره‏ي ما برانگيخته، و در مرتبه‏هاي عالي بهشت همراه ما قرار داده مي‏شود».