اول آدابي را به جا بياور که به مبدأ و حرکت از منزل مربوط مي‏شود؛ و سپس با [ صفحه 76] قلبي سرشار از عشق و خلوص، به زيارت محبوبت بشتاب. نخستين و مهم‏ترين ادب که مي‏توان آن را شرط قبولي زيارت دانست و در روايات نيز بسيار بر آن تأکيد مي‏شود، [1] معرفت امام است. گرچه شناخت حقيقي و کامل مقام امام براي انسان‏هاي غيرمعصوم مقدور نيست، ولي به اندازه ظرفيت و توانايي خود همت کن و در راه شناخت امام گام بردار که گفته‏اند: آب دريا را اگر نتوان کشيد پس به قدر تشنگي بايد چشيد و از جمله‏ي اين آداب است صدقه دادن که به فرموده‏ي امام صادق عليه‏السلام هفتاد نوع از انواع بلا را از انسان دور مي‏کند [2] . پس به نيت زيارت غسل کن و پس از غسل بگو: اللهم اجعله لي نورا و طهورا و حرزا و کافيا من کل داء و سقم و من کل آفة و عاهة و طهر به قلبي و جوارحي و عظامي و لحمي و دمي و شعري و بشري و مخي و عصبي و ما أقلبت الأرض مني و اجعله لي شاهدا يوم القيامة يوم حاجتي و فقري و فاقتي [3] . خدايا! اين [غسل] را برايم نور و مايه پاکي و حفظ و جلوگيري از هر درد و مريضي و آفت و بلا قرار ده، و با آن قلب و اعضاي بدن و استخوان و گوشت و خون و مو و پوست و مغز و عصب و آنچه را که زمين از من مي‏کاهد پاک کن و اين غسل را روز قيامت، روز نياز و فقر و وابستگي‏ام، گواه من ساز. از امام باقر عليه‏السلام روايت شده است که رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «بهترين چيزي که [ صفحه 77] مسافر براي خانواده‏ي خود باقي مي‏گذارد اين است که دو رکعت نماز بگذارد و پس از آن اين دعا را بخواند: اللهم اني استودعک نفسي و أهلي و مالي و ذريتي و دنياي و آخرتي و خاتمة عملي [4] . خدايا! همانا من خود و خانواده و دارايي و فرزندان و دنيا و آخرتم و پايان کردارم را به تو مي‏سپارم. همچنين از امام موسي بن جعفر عليه‏السلام روايت شده که هر کس اين عمل را پيش از سفر انجام دهد، خدا او و آنچه با او است را حفظ مي‏کند و به سلامت مي‏دارد و به مقصد مي‏رساند: بر درخانه رو به مسيري که در پيش داري بايست و بگو: بسم الله آمنت بالله توکلت علي الله ما شاء الله لا قوة الا بالله. به نام خدا، به خدا ايمان آوردم. بر خدا توکل کرده‏ام. هرچه خدا بخواهد. هيچ نيرويي نيست، مگر به واسطه‏ي خدا؛ سپس سوره حمد را به مقابل و به سمت راست و چپ خود بخوان و بعد آية الکرسي [5] را نيز به همين روش بخوان و بگو: اللهم احفظني و احفظ ما معي و سلمني و سلم ما معي و بلغني و بلغ ما معي ببلاغک الحسن [6] . [ صفحه 78] خدايا! مرا حفظ کن و آنچه را با من است، حفظ کن و مرا به سلامت بدار و آنچه را با من است، به سلامت بدار و مرا [به مقصد] برسان و آنچه با من است را [به مقصد] برسان به رساندن نيکويت. هنگام سوار شدن نيز بگو: الحمدلله الذي هدانا للاسلام و علمنا القرآن و من علينا بمحمد صلي الله عليه و آله سبحان الذي سخر لنا هذا و ما کنا له مقرنين و انا الي ربنا لمنقلبون و الحمد لله رب العالمين. ستايش خدايي را است که ما را به اسلام هدايت کرد و قرآن را به ما آموخت و بر ما به واسطه‏ي محمد صلي الله عليه و آله منت گذاشت. منزه است او که اين [وسيله] را به اختيار ما درآورد؛ حال آن که طاقت آن را نداشتيم و همانا به سوي پروردگارمان باز مي‏گرديم و ستايش براي خدا، پروردگار جهانيان است. و در مسير بگو: اللهم خل سبيلنا و أحسن عاقبتنا. خدايا! راه ما را آسان قرار ده و عاقبت ما را نيکو ساز. و «الله أکبر» و «الحمد لله» و «سبحان الله» و «أستغفر الله» بسيار بگو [7] . به فرموده امام صادق عليه‏السلام تربت امام حسين عليه‏السلام را براي حفظ خود بردار و با خود داشته باش و در آن هنگام بگو: اللهم هذه طينة قبر الحسين وليک و ابن وليک أخذتها حرزا [ صفحه 79] لما أخاف و ما لا أخاف [8] . خدايا! اين خاک قبر حسين، ولي تو و فرزند ولي تو است که آن را وسيله محافظت از آنچه مي‏ترسم و آنچه نمي‏ترسم، قرار مي‏دهم. اين‏ها مواردي بود که در هر سفر زيارتي، مستحب و مطلوب است؛ ولي براي زيارت امام هشتم عليه‏السلام آداب ويژه‏اي گفته شده که چنين است: پيش از آن که از خانه بيرون روي، غسل کن و هنگام غسل بگو: اللهم طهرني و طهر لي قلبي و اشرح لي صدري و أجر علي لساني مدحتک و الثناء عليک فانه لا قوة الا بک اللهم اجعله لي طهورا و شفاء. خدايا! مرا پاک کن و براي من قلبم را پاک کن و به من شرح صدر ده و بر زبانم مدح گفتن و ستايشت را جاري کن که همانا نيرويي نيست، مگر به واسطه‏ي تو، خدايا! اين [غسل] را برايم مايه پاکي و شفا قرار ده. و در وقت بيرون رفتن از خانه بگو: بسم الله و بالله و الي الله و الي ابن رسول الله حسبي الله توکلت علي الله اللهم اليک توجهت و اليک قصدت و ما عندک أردت. به نام خدا و به ياري خدا و به سوي خدا و به سوي فرزند رسول خدا. خدا مرا کافي است. به خدا توکل کردم. خدايا! به سوي تو روي آوردم و آهنگ تو دارم و آنچه را نزد تو است خواستارم؛ [ صفحه 80] سپس هنگام بيرون رفتن، بر در خانه بايست و بگو: اللهم اليک وجهت وجهي و عليک خلفت أهلي و مالي و ما خولتني و بک وثقت فلا تخيبني يا من لا يخيب من أراده و لا يضيع من حفظه صل علي محمد و آل محمد و آحفظني بحفظک فانه لا يضيع من حفظت. خدايا! به تو روي آوردم و به ياري تو، خانواده و دارايي‏ام و آنچه را به من مرحمت کرده‏اي گذاشتم و به تو اعتماد کردم؛ پس مرا نااميد مکن.اي کسي که خواستارش را نااميد نمي‏کند و هر کس را حفظ کند، از بين نمي برد! بر محمد و خاندان محمد درود فرست و مرا با حفاظت خودت حفظ فرما؛ چرا که هر کس را حفظ کني، از بين نمي رود.

[1] به روايت نهم فصل قبل مراجعه کنيد. [2] فروع الکافي، ج 4، کتاب الزکاة، باب فضل الصدقة، ح 7، ص 3؛ من لايحضره الفقيه، ج 2، کتاب الزکاة، باب فضل الصدقة، ح 1731، ص 66. [3] تهذيب الاحکام، ج 6، کتاب المزار، باب 17، (فضل الغسل للزيارة)، ح 7، ص 54. [4] فروع الکافي، ج 4، کتاب الحج، باب القول عند الخروج...، ح 1، ص 283؛ من لايحضره الفقيه، ج 2، کتاب الحج، باب ما يستحب للمسافر من الصلاة...، ح 2413، ص 271؛ تهذيب الأحکام، ج 5، کتاب الحج، باب 5( العمل و القول عند الخروج)، ح 15، ص 49. [5] آية الکرسي، آيه 255 سوره بقره است که دو آيه‏ي پس از آن نيز، همراه آن خوانده مي‏شود. اين آيه در پايان کتاب آمده است. [6] فروع الکافي، ج 4، کتاب الحج، باب القول اذا خرج الرجل...، ح 1، ص 284؛ من لايحضره الفقيه، ج 2 کتاب الحج، باب ما يستحب للمسافر من الدعاء...، ح 2414، ص 271؛ تهذيب الأحکام، ج 5، کتاب الحج، باب 5 ( العمل و القول عند الخروج)، ح 16، ص 49. [7] سلسله مؤلفات شيخ مفيد، ج 5، کتاب المزار، باب 31 (ذکر الله تعالي في السير...)، ص 65. [8] تهذيب الاحکام، ج 6، کتاب المزار، باب 22 (حد حرم الحسين عليه‏السلام و...)، ح 15، ص 74؛ کامل الزيارات، باب 93(من أين يؤخذ طين...)، ح 10، ص 473؛ مصباح الزائر، فصل 1( في مقدمات السفر و آدابه...)، ص 34.