اگر شخصي مکاني را براي نماز، زيارت، دعا يا قرآن خواندن يا غير آن، انتخاب کند و در آن تصرف کند، حق تقدم با او است و ديگران نمي توانند در آن مکان تصرف کنند (مثلا در آن نماز بخوانند)، مگر اين که رضايت او را جلب کنند يا او از اين مکان اعراض کرده، از آن جا برود [1] .