ميرزا عبدالجواد نيشابوري، متخلص به اديب، در سال 1281 ق در خانواده‏اي محترم و متدين متولد شد. پدرش، ملاعباس نيشابوري، از دهقانان نيشابور بود. مرحوم اديب در سن 4 سالگي به علت بيماري آبله يک چشم خود را از دست داد و چشم ديگر او نيز از بينايي کمي برخوردار بود. پدرش در ابتدا وي را به سبب ضعف بينايي از تحصيل بازمي‏داشت اما حافظه و استعداد سرشار و شوق او به دانش در نهاد پدر تأثير گذاشت چنان‏که حاضر شد پسر را به مکتب بفرستد. اديب تا 16 سالگي در نيشابور به [ صفحه 96] تحصيل ادبيات و منطق پرداخت و در سال 1297 ه. ق براي ادامه‏ي تحصيل رهسپار مشهد شد. وي علاوه بر فنون ادبي از اطلاعات تاريخي بهره‏ي وافي داشت و در معقول نيز صاحب‏نظر بود و فنون رياضي را مانند نجوم و هندسه و هيئت و جبر و مقابله مي‏دانست. بيشتر فضلاي خراسان را با واسطه از فيض‏يافتگان محضر او هستند. اديب در روز 15 ذيقعده سال 1344 ق وفات يافت و در رواق دارالحفاظ دفن شد. ديوان اشعار، از آثار اديب نيشابوري است.