شيخ محمدمهدي خالصي فرزند مرحوم شيخ حسين، در سال 1277 ه. ق در کاظمين ديده به جهان گشود. مقدمات در آن‏جا فراگرفت و براي ادامه‏ي تحصيل به نجف اشرف سفر کرد و از محضر درس ميرزا حبيب‏الله رشتي و آخوند خراساني و سيد محمدحسن شيرازي بهره‏مند شد و به درجه‏ي اجتهاد رسيد. مرحوم خالصي از مراجع مبارز شيعه در قرن چهاردهم بود که به خاطر مخالفت با دولت عراق به حجاز تبعيد و به درخواست دولت ايران به بوشهر و اصفهان آمد. مردم از وي استقبال شاياني به عمل آوردند. پس از آن به مشهد سفر نمود و در ارض اقدس رضوي سکونت گزيد و به تدريس و انجام امور شرعي اشتغال يافت. تعدادي از آثار وي عبارت است از: تلخيص رسائل، حاشيه‏ي الفيه شهيد و عناوين اصول. شيخ در ماه رمضان سال 1343 ه. ق وفات يافت و در رواق دارالسياده به خاک سپرده شد.