ابوعلي فضل بن حسن طبرسي، از دانشمندان برجستهي قرن ششم هجري است. وي از استادان تفسير و در زمرهي اديبان، فقيهان و محدثان اماميه بود. شاگرداني چون ابن شهرآشوب مازندراني، شيخ منتجبالدين و قطب راوندي از محضر درس وي بهرهمند شدهاند.
شيخ، علاوه بر تفسير، در فقه، نحو، حساب و جبر و مقابله صاحبنظر بود. آثار ارزندهاي از او به جاي مانده است که مهمترين آنها عبارت است از: تفسير مجمعالبيان که در نوع خود بينظير و جامع ميباشد؛ جوامعالجامع که آن نيز در تفسير قرآن است؛ الاداب الدينيه، در علم اخلاق؛ اعلام الوري در فضايل اهل بيت عليهمالسلام نثراللئالي، شرح کلمات قصار اميرالمؤمنين عليهالسلام؛ کنوز النجاح در دعا.
او سرانجام پس از عمري مجاهدت در راه کسب علم و دانش و ترويج شريعت الهي، در روز عيد قربان سال 548 ه. ق در سن 80 سالگي در سبزوار وفات يافت. جنازهاش را به مشهد منتقل کردند. و در شمال فلکهي حضرت در قبرستان قتلگاه، معروف به باغ رضوان، به خاک سپردند.
آرامگاه اين عالم گرانقدر در ابتداي ضلع غربي خيابان طبرسي قرار داشت که در سال 1370 ه. ش در اجراي طرح فلکه حضرت، آرامگاه نيز توسعه يافت و تجديد بنا شد.
|