ابوعلي فضل بن حسن طبرسي، از دانشمندان برجسته‏ي قرن ششم هجري است. وي از استادان تفسير و در زمره‏ي اديبان، فقيهان و محدثان اماميه بود. شاگرداني چون ابن ‏شهرآشوب مازندراني، شيخ منتجب‏الدين و قطب راوندي از محضر درس وي بهره‏مند شده‏اند. شيخ، علاوه بر تفسير، در فقه، نحو، حساب و جبر و مقابله صاحب‏نظر بود. آثار ارزنده‏اي از او به جاي مانده است که مهمترين آنها عبارت است از: تفسير مجمع‏البيان که در نوع خود بي‏نظير و جامع مي‏باشد؛ جوامع‏الجامع که آن نيز در تفسير قرآن است؛ الاداب الدينيه، در علم اخلاق؛ اعلام الوري در فضايل اهل بيت عليهم‏السلام نثراللئالي، شرح کلمات قصار اميرالمؤمنين عليه‏السلام؛ کنوز النجاح در دعا. او سرانجام پس از عمري مجاهدت در راه کسب علم و دانش و ترويج شريعت الهي، در روز عيد قربان سال 548 ه. ق در سن 80 سالگي در سبزوار وفات يافت. جنازه‏اش را به مشهد منتقل کردند. و در شمال فلکه‏ي حضرت در قبرستان قتلگاه، معروف به باغ رضوان، به خاک سپردند. آرامگاه اين عالم گرانقدر در ابتداي ضلع غربي خيابان طبرسي قرار داشت که در سال 1370 ه. ش در اجراي طرح فلکه حضرت، آرامگاه نيز توسعه يافت و تجديد بنا شد.