در ميان نامداراني که در جوار روضه‏ي رضوي آرميده‏اند، شخصيتهايي به چشم مي‏خورند که روزگاري با تلاش و مجاهدت خود دين خدا را ياري نمودند. شيخ محمد عارف کارندهي از عارفان قرن دهم هجري است که با شيخ بهاءالدين معاصر بوده و يکي از زهاد معروف زمان خود مي‏باشد که از نظر معنوي مورد توجه همگان قرار دارد. [ صفحه 118] شيخ محمد از مردم کارده (روستايي در نزديکي مشهد) بوده و در بين عامه به پير پالاندوز معروف است. شيخ براي امرار معاش خود کفش‏دوزي مي‏کرد. در آن زمان کفش‏دوز را پاره‏دوز هم مي‏ناميدند. به همين دليل، با گذشت زمان لفظ پاره‏دوز به پالاندوز تغيير يافته است. شيخ محمد بر مبناي باور توحيدي خود و توکل به خدا و ذکر و شکر و خدمت و طاعت و قناعت و ايثار که از صفات عارفان است به جستجوي راه معرفت پرداخت و مدتي از عمر خود را به کسب فيض از اهل حق سپري نمود و به کرامتهايي معروف شد. شيخ محمد در خط ثلث استاد بود و بخشهايي از قرآن نگاشته شده به خط زيباي ايشان موجود است. او در سال 985 ق وفات يافت و در جوار تربت تابناک امام ابوالحسن الرضا عليه‏السلام به خاک سپرده شد. مقبره‏ي اين عارف بزرگ در شمال شرقي حرم مطهر، واقع در ابتداي خيابان نواب صفوي (پايين خيابان)، زيارتگاه بسياري از شيفتگان اهل بيت عصمت و طهارت مي‏باشد. بناي اوليه‏ي آرامگاه شيخ مربوط به عهد صفويه بوده است که سلطان محمد (معروف به خدابنده) پدر شاه عباس صفوي آن را در سال 985 ق بنا نهاد و پس از پيروزي انقلاب اسلامي با حفظ جهات باستاني آن به طرز باشکوهي بازسازي شد. [ صفحه 119]