کاشي‏کاري، کتيبه‏ها و خطوط و نقشهاي زيبا در کنار آينه‏ کاري و درج احاديث و کلمات قصار مکتوب بر کاشيها از امامان معصوم عليهم‏السلام که براي شکوه و جلال اين بارگاه ملکوتي به کار رفته، بقعه‏ي منوره را همچون بهشت آراسته است. در اين‏باره هنرمندان و خطاطان قرون مختلف، نهايت علاقه و مهارت خود را در عمل به گونه‏اي نشان داده‏اند که قلم از توصيف و نگارش اين همه هنرنمايي ناتوان است. تزيينات و آثار هنري موجود در حرم داراي دو بخش است: الف) بخش ازاره [1] و معرق ‏کاري ديوارهاي بالاي ازاره؛ ب) بخش مقرنس آينه و کتيبه‏ها. ازاره‏ي حرم مطهر از کف حرم به بالا تا ارتفاع حدود 2 متر، داراي چند قسمت است: ابتدا داراي حاشيه‏اي کوتاه از سنگ مرمر سفيد به عرض حدود 20 سانتي‏متر که بالاي آن، معرق ‏کاري به ارتفاع 92 سانتي‏متر از کاشيهاي قديمي ممتاز و نفيس سنجري [ صفحه 35] است. اين کاشيهاي الوان بسيار ظريف به ابعاد هندسي منظم و اشکال شش و هشت ‏گوش بزرگ و کوچک و کوکبي شکل، چند ضلعي و گاه به صورت مربع است. کاشيهاي ازاره نوعا با خطوط رقاع [2] ، ثلث [3] و اسليمي [4] برجسته تزيين يافته است. علاوه بر اين، بر روي بيشتر آنها آيات و احاديث و کلمات قصار و امثال و اشعاري نيز به خط نسخ قرن ششم و هفتم ديده مي‏شود. نوع کاشيها بسيار ظريف و داراي رنگهاي قهوه‏اي، فيروزه‏اي، لاجوردي، تغاري و سفيد است. تاريخهاي مکتوب بر اين کاشيها، خمسمائه (500 قمري با حذف قسمتي از آن)، اثني‏عشر و خمسمائه (512)، اثني‏عشر و ستمائه (612)، ستين و سبعمائه (760) و تاريخ 538 ه. ق را نشان مي‏دهد. از تاريخهاي مکتوب بر کاشيهاي ازاره‏ي حرم مطهر معلوم مي‏شود که حرم يک نوبت در اوايل قرن ششم (512) [5] و بار ديگر در اوايل قرن هفتم (612) [6] . با کاشيهاي نفيس و ممتاز سنجري تزيين يافته است. اکنون حدود 800 تا 900 سال است که از عمر کاشيهاي ازاره‏ي حرم مي‏گذرد. اين کاشيهاي ممتاز و نيز کتيبه‏ي اطراف جبهه‏ي خارجي در پيش روي مبارک، در رواق دارالحفاظ، از شاهکارهاي بي‏نظير و از قديمي‏ترين کاشيهاي عهد اسلام است. بالاي معرق‏کاري ازاره‏ي حرم، حاشيه‏ي کوچکي به عرض حدود 15 سانتي‏متر وجود [ صفحه 36] دارد که با نقشهاي بديع بسيار زيبا به خط طلايي رنگ، و سوره‏هايي از قرآن، مانند سوره‏ي مبارکه‏ي واقعه و احاديثي از معصومان عليهم‏السلام و کلمات قصارشان نوشته شده که علاوه بر ارزش هنري به ارزش معنوي آن نيز مي‏افزايد. علاوه بر اين حاشيه، کتيبه‏اي ديگر به عرض حدود 50 سانتي‏متر از کاشي چيني سنجري بالاي آن به چشم مي‏خورد که حاوي سوره‏هايي از قرآن به خط ثلث برجسته است. و در نهايت بالاي آن، کتيبه‏اي از سنگ مرمر سفيد کنده‏کاري شده با عرض حدود 32 سانتي‏متر، قصيده‏اي از دبيرالملک و اشعاري از مرحوم دکتر قاسم رسا را به خط نستعليق در بردارد. سطح تمام ديوارهاي حرم از بالاي ازاره تا بالاي طاق و صفه‏ها با کاشيهاي رنگارنگ، معرق‏کاري شده است. سقف حرم به طرز بسيار زيبايي مقرنس آينه شده و به آينه‏کاري سقف حرم اصطلاحا قطار آينه مي‏گويند. ابتداي آينه‏کاري سقف، کتيبه‏ي تاريخي و ارزشمند آينه است. به عرض 80 سانتي‏متر که سوره‏ي مبارکه‏ي جمعه را با خط ثلث جلي به خط عليرضا عباسي خطاط معروف عصر صفويه به صورت گچبري دربردارد که در عهد قاجاريه هنگام آينه‏کاري حرم روي خطوط اين کتيبه نيز آينه‏کاري شد. باني آينه‏کاري حرم مطهر مرحوم ميرزا صادق قائم ‏مقام نوري است که در دوره‏ي قاجاريه و توليت عضدالملک به سال 1275 ه. ق تزيينات آينه‏کاري را در حرم مطهر انجام داده است.

[1] ازاره: قسمت پايين ديوارهاي حرم مطهر و يا هر بناي ديگر، از کف بنا به بالا حدود دو متر يا کمتر يا بيشتر ازاره ناميده مي‏شود. [2] رقاع: يکي از خطوط اسلامي است که بدان رقعه‏ها را مي‏نوشتند و نام نوعي خط است که ذوالرياستين فضل بن سهل مخترع آن بود. دهخدا. [3] ثلث: ثلث يکي از خطوط ششگانه است که ابن‏مقله واضع آن بوده و ثلث را ام‏الخطوط گويند. همان. [4] اسليمي: خطوط مارپيچي است که در زمينه‏ي کاشي‏کاري و گچبري و نقاشي به رنگهاي متمايز طرح مي‏شود و شاخه‏هاي کوتاه و برگ و گلهايي از ساقه‏ي مارپيچي از آن منشعب مي‏شود. طرح اسليمي تقريبا به خرطوم فيل شباهت دارد. [5] کاشي حرم مربوط به قرن ششم (512) ه. ق معروف به کاشي سنجري است و از اقدامهاي ترکان زمرد ملک خواهرزاده‏ي سلطان سنجر سلجوقي است. و کاشي‏کار آن؛ ابوالحسن محمد بن يحيي بن هبة الله الحسيني بوده، عرايس الجواهر، ص 374. [6] کاشيهاي حرم با تاريخ 612 ه. ق مربوط به اوايل قرن هفتم و معاصر با سلطنت سلطان محمد خوارزمشاه بوده و به کاشي سنجري معروف است، زيرا سلطان محمد خوارزمشاه در فتوحاتش لقب سنجر گرفت و اسکندر ثاني ناميده شد. کاشيکار معروف آن زمان، محمد بن ابي‏طاهر بن ابي‏الحسين کاشاني بوده با همکاري ابوزيد نقاش عرايس الجواهر و نفايس الاطياب، ص 374 و 375.