اين رواق مجلل و تاريخي در جنوب حرم مطهر بين حرم و راهرو مسجد گوهرشاد واقع است. همانگونه که از نام آن پيداست، اي رواق از قديم محل تجمع حافظان قرآن و انجام مراسم خاص تلاوت کلامالله مجيد و خطبهي مخصوص حفاظ آستان قدس رضوي بوده که همه روزه در دو نوبت صبح و شام براي انجام مراسم صفه به قرائت قرآن و دوازده بند خواجه نصير ميپردازند. بدين جهت، اين رواق «دارالحفاظ» يعني خانهي حافظان و قاريان قرآن، ناميده ميشود.
طول رواق 18 متر و عرض آن 65 / 8 متر و ارتفاع تا زير سقف 8 / 12 متر است که با محاسبهي فضاهاي جانبي، مساحت آن به 217 متر مربع ميرسد. براساس شواهد تاريخي اين بنا را نيز بانو گوهرشاد در اواسط قرن نهم، در سال 841 ه. ق، همزمان با بناي مسجد گوهرشاد ساخته است.
آثار هنري و تزيينات کف رواق و صفههاي طرفين آن از سنگ مرمر خوشرنگ پوشيده شده و از کف به بالا حاشيهاي سنگي به عرض 20 سانتيمتر و در بالاي آن ازارهاي از سنگ مرمر به عرض 7 / 1 متر ديوارها و صفههاي رواق را تزيين ميکند. در بالاي اين ازاره کتيبهاي از سنگ مرمر حجاري و منبتکاري شده به عرض 30 سانتيمتر قرار دارد که دور تا دور رواق را دربرگرفته و ابياتي به خط نستعليق و رنگ سياه بر آن نقش بسته است.
از بالاي کتيبهي سنگي، سطح ديوارها و سقف دارالحفاظ به جز ديوار شمالي رواق که از کاشيهاي کهن و بسيار نفيس آراسته شده، همه به صورت آينهکاري و داراي کاربندي و مقرنسکاري آينه است.
کتيبهي اطراف رواق، ابياتي از قاآني شاعر بزرگ زمان قاجار را دربردارد که در سال 1347 شمسي در تعمير رواق، اين اشعار تغيير يافت و به جاي آن اشعاري از عصمت بخارايي مکتوب گرديد.
[ صفحه 57]
|