اين رواق مجلل و تاريخي در جنوب حرم مطهر بين حرم و راهرو مسجد گوهرشاد واقع است. همان‏گونه که از نام آن پيداست، اي رواق از قديم محل تجمع حافظان قرآن و انجام مراسم خاص تلاوت کلام‏الله مجيد و خطبه‏ي مخصوص حفاظ آستان قدس رضوي بوده که همه روزه در دو نوبت صبح و شام براي انجام مراسم صفه به قرائت قرآن و دوازده بند خواجه نصير مي‏پردازند. بدين جهت، اين رواق «دارالحفاظ» يعني خانه‏ي حافظان و قاريان قرآن، ناميده مي‏شود. طول رواق 18 متر و عرض آن 65 / 8 متر و ارتفاع تا زير سقف 8 / 12 متر است که با محاسبه‏ي فضاهاي جانبي، مساحت آن به 217 متر مربع مي‏رسد. براساس شواهد تاريخي اين بنا را نيز بانو گوهرشاد در اواسط قرن نهم، در سال 841 ه. ق، همزمان با بناي مسجد گوهرشاد ساخته است. آثار هنري و تزيينات کف رواق و صفه‏هاي طرفين آن از سنگ مرمر خوشرنگ پوشيده شده و از کف به بالا حاشيه‏اي سنگي به عرض 20 سانتي‏متر و در بالاي آن ازاره‏اي از سنگ مرمر به عرض 7 / 1 متر ديوارها و صفه‏هاي رواق را تزيين مي‏کند. در بالاي اين ازاره کتيبه‏اي از سنگ مرمر حجاري و منبت‏کاري شده به عرض 30 سانتي‏متر قرار دارد که دور تا دور رواق را دربرگرفته و ابياتي به خط نستعليق و رنگ سياه بر آن نقش بسته است. از بالاي کتيبه‏ي سنگي، سطح ديوارها و سقف دارالحفاظ به جز ديوار شمالي رواق که از کاشيهاي کهن و بسيار نفيس آراسته شده، همه به صورت آينه‏کاري و داراي کاربندي و مقرنس‏کاري آينه است. کتيبه‏ي اطراف رواق، ابياتي از قاآني شاعر بزرگ زمان قاجار را دربردارد که در سال 1347 شمسي در تعمير رواق، اين اشعار تغيير يافت و به جاي آن اشعاري از عصمت بخارايي مکتوب گرديد. [ صفحه 57]