رواق دارالفيض، پشت سر مبارک واقع و به روضه‏ي منوره متصل است؛ به اين صورت که صفه‏ي جنوبي [1] دارالفيض داراي ممري وسيع و از طريق اين ممر و دو راهرو کوچک [2] طرفين آن، دارالفيض به حرم مرتبط مي‏شود. صفه‏ي شمالي دارالفيض که به قرينه‏ي صفه‏ي جنوبي بوده، بنا را به رواق توحيدخانه متصل مي‏کند. در زاويه‏ي شمال شرقي دارالفيض راهرو کوچکي با پيچ و خم مختصري رواق را به بناي گنبد اله ورديخان متصل مي‏کند. صفه‏ي غربي رواق نيز حد فاصل دارالفيض و دارالشکر است. مساحت دارالفيض با محاسبه‏ي فضاهاي جانبي آن به 112 متر مربع، و ارتفاع آن به 6 / 9 متر مي‏رسد. سقف دارالفيض ابتدا در سال 1300 ه. ق در زمان قاجاريه تعمير و آينه‏کاري شد. با گذشت زمان به تدريج خرابيهايي در سقف و پايه‏ها به وجود آمد. به همين جهت، از سال 1343 تا 1347 ش تعمير و تبديل آينه‏کاري به کاشي‏کاري انجام يافت. کف دارالفيض از سنگ مرمر سبز رنگ و ازاره‏ي آن به ارتفاع 67 / 1 متر از سنگ مرمر [ صفحه 64] سفيد پوشش يافته است. بالاي ازاره کتيبه‏اي از سنگ مرمر به عرض 33 سانتي‏متر قرار دارد که حاوي بيتهايي است از قصيده‏ي قاآني به خط نستعليق با مطلع زهي به منزلت از عرش برده فرش تو رونق‏ زمين ز يمن تو محسود هفت کاخ مطبق‏ و در بيت مقطع قصيده از مجموع حروف مصرعش به حساب ابجد عدد 1150 به دست مي‏آيد که تاريخ سال تعمير مجدد اين مکان است.