فرزند جعدة بن هبيره بعد از فتح نيشابور به طرف کوفه برگشت و جريان را به علي عليه‏السلام عرض کرد اميرالمؤمنين عليه‏السلام ربيع بن زياد حارثي را به عنوان والي و حاکم به خراسان فرستادند، ربيع بن زياد حارثي يکي از شيعيان و دوستان علي عليه‏السلام بود او و برادرانش از کارگذاران آن جناب به شمار مي‏رفتند. او و برادرش علاء بن زياد که از طرف اميرالمؤمنين سلام الله عليه بر مردم حکومت مي‏کردند در حوزه خود با عدل و رأفت عمل مي‏نمودند و رفتار نيکي داشتند و [ صفحه 15] داستان برادرش علاء و برادر ديگرش عاصم بن زياد در کتاب مقدس نهج‏البلاغه ذکر شده و علاقه آن جناب را به آن برادران نشان مي‏دهد. ربيع بين زياد وارد خراسان شد و تا پايان خلافت علي عليه‏السلام در خراسان حکومت نمود و منطقه خراسان را با روش درستي اداره کرد و با عدالت و قسط با مردم رفتار نمود و اوضاع و احوال را آرام ساخت و به همگان يکسان نگريست و مساوات را در همه جا به کار بست و به مردم احسان کرد. ربيع بن زياد به پيروي از مولاي خود اميرالمؤمنين سلام الله عليه براي کسي حق و امتياز قائل نبود و حقوق را مساوي پرداخت مي‏کرد و جامعه را از عدل و قسط اسلامي بهره‏مند مي‏ساخت و دل‏ها را به طرف اسلام جلب نمود و روش حکومت اسلامي را به مردم آموخت. به طور قاطع بايد گفت نخستين بذر تشيع را در خراسان اين دو حاکم عادل و پرهيزکار افشاندند و دل‏ها را متوجه علي عليه‏السلام کردند و مردم خراسان دريافتند که علي عليه‏السلام با ديگران فرق دارد زيرا حاکمان و واليان و کارگذاران او با کارگذاران سابق فرق داشتند. واليان اميرالمؤمنين خوي عربيت نداشتند و آن‏ها براي عرب برتري قائل نبودند و آن‏ها را بر عجم و غير عرب فضيلت نمي‏دادند. آن‏ها مانند واليان ديگر نبودند که تبعيض قائل شوند و ديانت و تقوي را تنها ملاک برتري مي‏دانستند و مساوات را در بين مسلمانان برقرار مي‏کردند و با غير مسلمان هم محبت داشتند. مردم ايران در زمان حکومت علي عليه‏السلام عدالت و قسط آن حضرت را مشاهده کردند و روش حکومت آن جناب را دريافتند از اين رو به وي و خاندان گراميش علاقمند شدند، ايرانيان مسلمان حقيقت اسلام را در علي و اولاد او عليهم‏السلام مشاهده کردند و از ديگران که به نام اسلام ستم روا مي‏داشتند قطع رابطه نمودند. در زمان خلافت علي عليه‏السلام در خراسان هيچ حادثه و حرکتي بر ضد آن حضرت پيش نيامد و مردم ايران از آن بزرگوار اطاعت کردند، ما در مصادر و مآخذ [ صفحه 16] اسلامي در تمام دوران خلافت آن حضرت در خراسان و يا ساير نواحي ايران مخالفتي با خلافت اميرالمؤمنين عليه‏السلام مشاهده نکرديم. مردم مسلمان ايران از روز نخست به علي و فرزندانش عليهم السلام دل بستند و اسلام حقيقي و ناب را از آن بزرگواران گرفتند. خيال بافي و پندار مستشرقان و مقلدان آن‏ها که گفته‏اند پادشاهان آل‏بويه و يا سلاطين صفويه تشيع را در ايران پديد آورده‏اند ارزش و اعتباري ندارد و از واقعيات دور است.