در وسط صحن کهنه سقاخانه‏اي هست که يک گنبد طلائي روي آن ساخته [ صفحه 237] شده و در ميان مردم به سقاخانه اسماعيل طلائي معروف مي‏باشد، در زير گنبد سنکاب بزرگ يک پارچه قرار دارد که وسط آن را خالي کرده‏اند و در اطراف آن شيرهاي متعددي نصب نموده‏اند که زوار از آن آب مياشامند و به عنوان يک آب شفا دهنده مورد استفاده زائران قرار مي‏گيرد. درباره اين سقاخانه در کتاب‏ها مطالبي نقل شده است، مشهور آن است که اين سقاخانه به دستور نادرشاه افشار توسط شخصي به نام اسماعيل طلائي ساخته شده و نصب گرديده است، گويند سنگ آن را نادرشاه افشار از هرات آورده و اسماعيل طلائي هم آن را نصب کرده و سقف آن را روي ستونهائي از سنگ مرمر قرار داده است. بعد از آن گنبدي بر فراز آن بنا نموده و آن را با طلا مزين کرده‏اند، نادرشاه هم مزرعه‏اي به نام دهشک وقف سقاخانه نموده تا در مخارج آن مصرف گردد، اين سقاخانه يک سنگ مرمر يکپارچه مي‏باشد و سه کر ظرفيت دارد. اين بنا در اثر مرور زمان کهنه و فرسوده شده بود و در سال 1345 زمان نيابت توليت باتمانقليچ تخريب گرديد و از نو تجديد شد و به صورتي زيبا و مجلل درآمد اين بنا روي هشت پايه قرار دارد و پوششي به شکل گنبد دارد که همه‏اش طلاکاري شده است. ابعاد سقاخانه به قرار ذيل است، فاصل بين اضلاع از هر طرف 61 / 4 متر، ازاره هر پايه تا ارتفاع 29 / 1 متر سنگ مرمر، از بالاي ازاره تا ارتفاع 70 / 1 متر کاشي‏کاري از بالاي کاشي‏کاري تا زير پوشش به ارتفاع 20 / 2 متر طلاکاري ارتفاع گنبد 88 / 1 متر کل ارتفاع سقاخانه از سطح زمين تا نوک گنبد 44 / 6 متر مي‏باشد. اطراف سقاخانه هم چند حوض ساخته شده که زائران وضوء مي‏گيرند و به حرم مطهر مشرف مي‏شوند، و از آب سقاخانه تنها براي آشاميدن استفاده مي‏شود، و اطراف سقاخانه همواره از تردد زوار و کثرت جمعيت متراکم است. از قرائن معلوم مي‏شود که محل سقاخانه قبلا حوض بوده و آب خيابان به آن جا مي‏ريخته و بعد از حوض خارج مي‏شده به طرف پائين خيابان مي‏رفته است، کساني که پنجاه و [ صفحه 238] با شصت سال دارند مي‏دانند که آب خيابان قبل از اين که به سقاخانه برسد دو قسمت مي‏شد و بعد از سقاخانه بار ديگر به هم مي‏پيوست و معلوم است که اين تغييرات در هنگام ساختن سقاخانه انجام گرفته است.