آستان قدس رضوي قبل از انقلاب اصلا مؤسسه‏اي به نام انتشارات نداشت، و اگر گاهي کتاب يا رساله‏اي مي‏خواست چاپ کند آن هم از طرف کتابخانه که تنها مؤسسه فرهنگي بود، چاپ مي‏شد، فقط تنها نشريه همان نامه آستان قدس بود که آن هم در زمان محمد مهران تاسيس گرديد و سالي چند شماره از آن منتشر مي‏گرديد و ما قبلا در اين باره بحث و گفتگو کرده‏ايم. بر اساس گزارش آستان قدس که در سال 1353 تنظيم گرديده و نگارنده صورتي از آن را در دست دارد فهرست‏هاي چاپي کتابخانه از سال 1305 تا سال 1350 که چاپ شده بدين قرار است: جلد اول در سال 1305 کتب خطي 1005 کتب چاپي 318 ج جلد دوم در سال 1325 کتب خطي 969 کتب چاپي 486 جلد سوم در سال 1325 کتب خطي 704 کتب چاپي 857 جلد چهارم در سال 1325 کتب خطي 1047 کتب چاپي 857 جلد پنجم در سال 1329 کتب خطي 927 کتب چاپي 1393 جلد ششم در سال 1344 کتب خطي 952 کتب چاپي 1796 جلد هفتم در سال 1346 کتب خطي 1164 جلد هشتم در سال 1350 کتب خطي 663 راهنماي گنجينه قرآن در سال 1347 شمسي مشتمل بر فهرست 214 قرآن که در گنجينه به نمايش گذاشته شده بود. سوره مائده به خط کوفي با ترجمه پارسي کهن در سال 1350 چاپ عکسي [ صفحه 425] افست. نمونه‏اي از قرآن خط ثلث با ترجمه پارسي کهن 1349. متني پارسي از قرن چهارم در سال 1349. ديوان حافظ بر اساس نسخه 824 در سال 1350. اينها کتاب‏هائي است که از سال 1305 تا 1350 در آستانه مقدس چاپ شده است. و اين اطلاعات را نگارنده از اسناد و مدارک آستانه به دست آورده است. يک موسسه بزرگ علمي و فرهنگي مانند کتابخانه رضويه در طول 45 سال فقط توانسته است اين عدد را به چاپ برساند، در صورتي که مي‏توانست با تشکيل لجنه‏هاي علمي و ادبي خدمات زيادي انجام دهد. اگر چند سوره قرآن را با ترجمه‏هاي فارسي به چاپ رسانيدند، آن هم به خاطر اين بود که تعدادي قرآن از لاي ديوار حرم مطهر بيرون آورده شد که مربوط به قرون وسطي بود، و بعد در روزنامه‏ها در اطراف آن سر و صدا بلند شد و به عنوان يک کشف بزرگ به اطلاع عامه رسيد و چون آن قرآن‏ها به فارسي کهن ترجمه شده بودند به خاطر واژه‏هاي کهن فارسي آن‏ها را چاپ رسانيدند. ديوان حافظ هم به علت اينکه يکي از اساتيد معروف زبان فارسي در هند و رئيس بخش فارسي دانشگاه علگير روي آن کار کرده بود و يکي از شخصيت‏هاي سياسي و متنفذان روز هم سهمي در آن کار داشت به خاطر آن دو نفر نائب التوليه وقت دستور داد آستانه مقدسه آن را چاپ کند و البته همان روز تعجب همگان را برانگيخت که آستان قدس چه تناسبي با ديوان حافظ دارد که آن را جزء انتشارات خود قرار داده است.