از سال 203 قبهي هارونيه به مشهد طوس معروف گرديد، مشهد يعني محل شهادت، جائي که امام رضا عليهالسلام مظلومانه به شهادت رسيدند و جام زهر را نوشيدند. و آگاهانه به لقاء الله پيوستند، در کتابهاي قديم به عنوان مشهد طوس و هم مشهد رضا نام برده شده و سرانجام کلمه طوس و رضا هم در محاورات و کتابت حذف شد و به نام مشهد معروف گرديد.
اين مکان مقدس در طول تاريخ همواره محل تردد و مرکز عالمان و عارفان و عاشقان حقيقت بوده و در قرون و اعصار جايگاه عباد و زهاد بوده است، اکنون که يک هزار و دوسيت و اندي سال از تاريخ اين مشهد مقدس ميگذرد و در اين مدت طولاني حوادث و وقايعي در آن پيش آمده که در خور تحقيق و بررسي جامع ميباشد. در اين دوازده قرن اين مکان مبارک فراز و نشيبهائي داشته است، زماني در آبادي و نعمت و رفاه به سر برده، و گاهي در اثر تعصبات و کج فکريها و عناد و لجاج ويران شده است، صحنهسازان و جباران رفتند ولي انوار درخشان رضا عليهالسلام هم چنان ميدرخشند و پيوسته حرم پاکش توسعه پيدا ميکند و بر جلال و شکوهش افزوده ميگردد.
[ صفحه 60]
|