در سال 1336 مرحوم حاج سيد ابوالحسن حافظيان که از محترمين مشهد مقدس بودند و سالها در هند و پاکستان اقامت داشتند در فکر ساختن ضريحي جديد براي قبر مطهر حضرت رضا عليه‏السلام بر آمدند. ايشان با آشنائي و ارتباطاتي که با مقامات عليه آستان قدس داشتند به زودي موافقت اولياي آستانه را به دست آوردند و کار را شروع کردند. مرحوم حافظيان با گروهي از اهل خير تماس گرفتند و هزينه ساختن ضريح ا فراهم نمودند و قرار شد با مشارکت آستان قدس اين کار انجام پذيرد. و در اصفهان هم با اساتيد فن به مشورت پرداختند و از هنرمندان اصفهان هم براي ساختن ضريح استمداد نمودند، و پس از مدت‏ها مذاکره و مشورت با اهل فن طرح ساختن ضريح فراهم گرديد. مؤلف اين کتاب حاج شيخ عزيز الله عطاردي با مرحوم حافظيان بسيار دوست نزديک بودند، و در پاکستان و ايران مدت‏ها با ايشان رفت و آمد داشتند و اين دوستي و صميميت تا پايان عمر آن سيد بزرگوار ادامه داشت، داستان زندگي مرحوم حاج سيد ابوالحسن حافظيان در ايران و هند و پاکستان بسيار جالب است و ما انشاء الله در تاريخ مشهد مقدس حالات ايشان را ذکر مي‏کنيم. يکي از روزها در مشهد مقدس منزل ايشان بودم و جريان ضريح را از معظم له پرسيدم و خواستم موضوع ساختن ضريح را از زبان خودشان بشنوم. آقاي حافظيان مقداري صحبت کردند و بعد قراردادي را که در اين مورد با آستان قدس نوشته بودند به اين جانب مرحمت کردند و ما در اين جا عين آن قرار داد را بدون هيچ تغييري در الفاظ و عبارات ذکر مي‏کنيم. [ صفحه 78]