شيخ صدوق در روايتي آورده است:
عادت حضرت رضا عليهالسلام بر آن بود که شبها کم ميخوابيد و غالب اوقات خود را به عبادت ميگذراند و در يک شبانهروز، هزار رکعت نماز ميخواند و روزه بسيار ميگرفت و به روزهي سه روز هر ماه (يعني پنجشنبهي اول ماه و پنجشنبهي آخر ماه و چهارشنبه ميان ماه) مداومت داشت و ميفرمود:
«روزهي اين سه روز برابر روزهي دهر است».
آن حضرت بسيار احسان ميکرد و صدقهي پنهاني ميداد و بيشتر صدقات او در شبهاي تار بود.
امام عليهالسلام شبها که در بستر ميخوابيد و تلاوت قرآن بسيار مينمود و هرگاه به آيهاي ميرسيد که در آن يادي از بهشت و يا آتش شده بود گريه ميکرد و از حق تعالي بهشت را طلب ميکرد و از آتش پناه ميجست.
او در هر سه روز، قرآن را ختم ميکرد و ميفرمود:
«اگر بخواهم ميتوانم در کمتر از سه روز قرآن را ختم کنم ولي هرگز از آيهاي نميگذرم، مگر آنکه در آن تفکر ميکنم که در چه مورد به چه هنگام نازل گشته است.»
|